آذان‌الدب( گل ماهور)
آذان‌الدب( گل ماهور)
ناراحتي‌هاي پوستي - دمل - كورك - بواسير - ساكت كردن درد تنگي نفس - نرم كردن سينه ،برونشيت - سينه پهلو سرفه‌هاي مزمن - ...خواب آور - تسكن درد دندان - بواسير - ضد انگل و - اندام‌ها - رماتيسم .
نام‌هاي ديگر آن:
بوصير، بوسير، علف خرگوش، گل خرگوشك، سيكران الحوت، گل ماهور، بنگ سفيد، قُلومُس، دم گاو، علف‌ماهور، گوش خرس، قلوس، قلموس و ماهي زهره مي‌باشد.
گل ماهور یا خرگوشک گیاهی است که برگهایش به گوش خرگوش شباهت زیادی دارد. در دوران بقراط حکیم گل ماهور را به خاطر خواص درمانی اش می شناختند و برای دردهای دستگاه تنفسی از آن بهره میبردند.
خواص داروئی:
گل ماهور یکی از قدیمی ترین گیاهان داروئی دنیا میباشد که از جوشانده و دم کرده آن برای تسکین برونشیت ، دردهای سینه ، خلط سینه ، درمان بیماری آسم و بخصوص نوع سل و ریوی که از علائم آنها سرفه های دردناک ناشی از گرفتگی ماهیچه هاست استفاده میشده است . امروزه نیزبه خاطر تاثیر بالائی که روی بیماریهای مختلف دستگاه تنفسی دارد برای این گیاه در صنایه داروئی اهمیت زیادی قادرند. گلهای آن نیز مسکن و آرام بخش هستند و مصرف چای آن به درمان بیخوابی کمک می کند.
شیوه مصرف :
1- استفاده خوراکی: گرم گل را در یک لیتر آب جوش یا شیر جوشان بریزید دم کرده را پیش از مصرف از پارچه ریز بافتی بگذرانید . برای درمان عفونتهای ریوی ، تنگی نفس ، نفخ ریه روزی سه بار و هر بار یک فنجان از این دم کرده را بین غذاها بنوشید. چای پررنگ گل ماهور علاوه بر تسکین درد، خواب و آرامش نیز ایجاد می کند.
2- شربت: 25 گرم گل و 50 گرم شکر را در یک لیتر شیر بجوشانید ، صاف کنید و در موارد سرفه مزمن و هرنوع ناراحتی ریوی یا سینه ای روزانه 6 قاشق از این شربت را بنوشید.
3- استعمال غیر خوراکی:
اگر چند برگ گل ماهور را در شیر بجوشانید له شده آن به صورت ضماد بر روی کورک و انواع زخمهای جلدی قرار دهید ، تاثیر مفیدی میگذارد و نیز حمام آنها برای مداوای اولسرها و بواسیر استفاده میشود.
موارد مصرف در زیبائی:
چند برگ تازه گل ماهور را در شیر بپزید و به صورت مرهم روی پوست قرار دهید بسیاری از ناراحتیهای خاص پوستهای خشک و شکننده با این مرهم برطرف میشوند. از گلهای گل ماهور رنگ زردی بدست میاید که بانوان روم باستان از آن برای رنگ کردن موهای خود از آن استفاده میکردند.
طریقه جمع آوری :
گل های این گیاه را باید در هوای آفتابی به صورت تدریجی که گیاه گل می دهد چید و فقط کاسه و سیخک آن را بدون حقه گل جمع آوری کرد و گلبرگ ها نباید پلاسیده شوند و باید به سرعت آنها را در خشک کن با حد اکثر دمای 60 درجه سانتیگراد خشک کرد که در این حال به رنگ زرد روشن می مانند و بوی آنها عسلی است.