لاله های گزیک

عدس  

کلیات گیاه شناسی : عدس یکی از حبوبات است که از قدیم الایام در اکثر نقاط دنیا کشت می شده است . گیاه شناسان اعتقاد دارند که عدس حتی قبل از تاریخ نیز وجود داشته است . عدس از نظر مقدار پروتئین بسیار غی است و دربین گیاهان فقط لوبیای سویا بیشتر از عدس پروتئین دارد .

عدس گیاهی است یکساله که ارتفاع آن بیش از 30 سانتیمتر نیست . برگهای آن دارای 6 تا 14 برگچه می باشد که در انتهای آن پیچک قرار درد . گلهای عدس رنگ سفید و دارای رگه هایی به رنگ بنفش است . میوه آن غلاف کوچکی است و معمولا در هر غلاف 1 تا 3 عدس وجود دارد .

عدس دو نوع است :

1- عدس رسمی که دانه آن گرد و نسبتا درشت است و رنگ آن سبز مایل به زرد است .

2- عدس ریز یا عدس قرمز که دانه های آن ریز و به رنگ قرمز می باشد .

ترکیبات شیمیایی:

عدس منبع غنی پروتئین و ویتامین های گروه B می باشد .

مواد موجود در 100 گرم عدس بقرار زیر است :

1- انرژی    340 کالری

2- پروتئین     25 گرم

3- چربی       1 گرم

4- مواد نشاسته ای     60 گرم

5- کلسیم     80 میلی گرم

6- فسفر        380 میلی گرم

7- آهن       7 میلی گرم

8- پتاسیم      8 میلی گرم

9- ویتامین آ        600 واحد بین المللی

10- ویتامین ب 1  0/4 میلی گرم

11- ویتامین ب2     0/2 میلی گرم

12- ویتامین ب 3   2 میلی گرم

13- آرسنیک  1 میلی گرم

خواص داروئی:

عدس از نظر طب قدیم ایران معتدل و خشک است و مانند دیگر گیاهان پوست و دانه آن دارای اثرات متضاد یکدیگر می باشد . یعنی پوست عدس گرم و خود عدس قابض است . بعبارت دیگر پوست آن ملین و مغز آن ضد اسهال می باشد .

عدس یک غذای کامل است و انرژی لازم را برای کارهای بدنی برای انسان تامین می کند .

عدس دارای خواص زیر است:

1- عدس زیاد کننده ترشحات شیر است و مادران شیرده حتما باید از آن استفاده کنند .

2- عدس را آرد کنید و روی پوست ملتهب بگذارید التهاب را برطرف می کند .

3- برای درمان زخم های دهان و گلو و دیفتری عدس را پخته و آب آنرا غرغره کنید .

  4- برای تقویت معده و برطرف کردن گاز معده عدس پخته را با سرکه میل کنید .

5- آش عدس با روغن بادام برای دوران نقاهت بهترین غذاست.

6- پماد آرد عدس با سرکه برای ترک دست و پا که بعلت سرما عارض شده سودمند است .

7- عدس را می توان بعنوان مسهل هم مصرف کرد چون دارای لعاب زیادی است که در درمان ناراحتی های روده نیز موثر است .

8- عدس پخته را بعنوان مرهم برای زخم نیز می توان بکار برد .

مضرات :

عدس با تمام مزایایی که دارد نباید زیاد مصرف شود و در خوردن آن اسراف گردد زیرا اولا دیر هضم است و تولید نفخ می کند ثانیا قابض است و جریان خون را در رگها آهسته می کند . البته می توان برای جلوگیری از این عوارض عدس را با روغن کنجد و یا روغن بادام و با سرکه خورد . ضمنا عدس بعلت داشتن میکروپروتئین برای افرادیکه ناراحتی کلیه مخصوصا تقویت کلیه دارند زیانبخش است .