بـَنـَه(بـَنـِه)

َبنِه (به گویش محلی لارستانی وبستگی:( بُّـه )،کردی: داره بن، برخی مناطق کردنشین دیگر آن را ون وبلوچستان گُوَن وخراسان جنوبی بَنَه یاخَنجِک می‌خوانند.)درختی است کهن سال وبا عمر طولانی که در برخی موارد به ۳۰۰ سال هم می‌رسد به ارتفاع قریب به ۵ متر که در برخی مناطق کوهستانی ایران یافت می‏شود.شاخه‌های این درخت سفید کمی مایل به خاکستری است.

این درخت نیز مانند سایر درخت‌های کوهستان مانندکنار،کُوروسمر،کِرت ،کُوهِنگ،سَلَم   وغیره، در زمان قدیم مردمان بعنوان هیزم از این درختان برای پخت و پزاستفاده مکردند.این درخت در مناطق مختلف کوهها کم وبیش یافت می‌شود، اما بیشتر در قله‌های پرارتفاع، پرتگاها، نرگ هاو سرگردهاومناطق دور دست کوهستانی می روید........................